Kleed met tekeningen

Uit de collectie van het Indisch Herinneringscentrum

Kleed met een terugblik in tekeningen op het dagelijks leven in het Japanse interneringskamp Kramat door de veertienjarige Lola Michon

Afmetingen 183 x 98 in cm – jaartal: 1945

“Na zolang klinkt eindelijk het Wilhelmus weer!” Dit schrijft Lola Michon bij de tekening van een groepje vrouwen dat het volkslied zingt. De vrouwen hebben dikke enkels van de beriberi. Een ziekte waaraan veel kampbewoners lijden als gevolg van jarenlange ondervoeding.

Indië is bevrijd! Lola blijft echter in het kamp en gaat tekenen. Het meisje heeft alle tijd want ze mag het kamp niet verlaten – daarbuiten is het te gevaarlijk. De bevrijding van Indië betekent namelijk geen bevrijding voor de kampbewoners. Op 17 augustus is de Republiek Indonesië uitgeroepen en de Indonesische vrijheidsstrijders stellen alles in het werk om de Republiek te verdedigen. Ze willen de terugkeer van het Nederlands-Indisch bestuur verhinderen. De Japanse kampbewakers moeten de kampbewoners nu beschermen tegen de buitenwereld.

Rechtsonder op het kleed tekent Lola haar Brits-Indische beschermers, die in de loop van september 1945 de Japanse kampbewakers vervangen. Deze militairen moeten de orde handhaven totdat het Nederlands-Indisch bestuur weer terugkeert. Met de komst van de Britten lopen de spanningen met de Indonesische vrijheidsstrijders echter verder op. Dit conflict leidt uiteindelijk tot de gewelddadige Bersiap-periode.